| Στην παρ. 1 του άρθρου 2 του ν. 4170/2013 (Α’ 163), περί του αντικειμένου του ως άνω νόμου: α) τροποποιείται το πρώτο εδάφιο, ώστε το πεδίο συνεργασίας μεταξύ των ελληνικών φορολογικών αρχών και των αρχών των άλλων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επεκτείνεται και στον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας και σε άλλους έμμεσους φόρους, β) προστίθεται τελευταίο εδάφιο και η παρ. 1 διαμορφώνεται ως εξής:
«1. Με τα άρθρα 1 έως και 25 ορίζονται οι κανόνες και οι διαδικασίες βάσει των οποίων οι ελληνικές αρχές συνεργάζονται με τις αρχές των κρατών μελών με στόχο την ανταλλαγή πληροφοριών που είναι εύλογα συναφείς με την εφαρμογή και την επιβολή της ελληνικής νομοθεσίας ή της εθνικής νομοθεσίας των κρατών μελών, όσον αφορά τους φόρους οι οποίοι αναφέρονται στο άρθρο 3, τον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας και άλλους έμμεσους φόρους. Οι πληροφορίες αυτές μπορούν επίσης να χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση και την επιβολή άλλων φόρων και δασμών που καλύπτονται από το άρθρο 296 του ν. 4072/2012 (Α’ 86) (άρθρο 2 της Οδηγίας 2010/24/ΕΕ του Συμβουλίου, της 16ης Μαρτίου 2010, περί αμοιβαίας συνδρομής για την είσπραξη απαιτήσεων σχετικών με φόρους, δασμούς και άλλα μέτρα, ΕΕ L 84 της 31.3.2010), ή για την εκτίμηση και επιβολή υποχρεωτικών εισφορών κοινωνικής ασφάλισης. Επιπλέον, οι πληροφορίες του πρώτου εδαφίου μπορούν να χρησιμοποιούνται σε δικαστικές και διοικητικές διαδικασίες, οι οποίες εκκινούν κατόπιν παραβάσεων της φορολογικής νομοθεσίας και ενδέχεται να συνεπάγονται κυρώσεις, χωρίς να θίγονται οι γενικοί κανόνες που διέπουν τα δικαιώματα των κατηγορουμένων και των μαρτύρων σε τέτοιες διαδικασίες.» |